Padişahların ‘Aheng-i Hümayun’ albümü tanıtıldı

Divan sahibi 9 Osmanlı padişahının şiirlerinin senfonik orkestra eşliğinde seslendirildiği “Aheng-i Hümayun”isimli albüm tanıtıldı.

Esenler Belediyesi’nin, Osmanlı padişahlarının edebi ve kültürel yönlerinin gelecek nesillere aktarılması amacıyla hayata geçirdiği projenin gala gecesi, Esenler Dr. Kadir Topbaş Kültür Sanat Merkezi‘nde gerçekleştirildi.

Mehteran gösterisiyle başlayan etkinlikte konuşan Kültür ve Turizm Bakanı Numan Kurtulmuş, belediyeciliğin aynı zamanda kültür, sanat, edebiyatı buluşturan bir yanının olduğunu söyledi.

Bakan Kurtulmuş, belediyelerin kültür hayatına katkılarını yakından takip ettiklerini belirterek, “Bir medeniyet nasıl kurulur, nasıl büyür? Medeniyetler önce insanların zihinlerinde ve gönüllerinde ortaya çıkar. İnsanlar düşündüklerini, hayal ettiklerini, tasavvur ettiklerini, bir şekilde ortaya koyarlar. Bunları bina, yollar, şehirler olarak, camileriyle, yapıtlarıyla ortaya koyarlar, el sanatlarıyla, sazla, müzikle, sözle ortaya koyarlar. Bütün bu sanatların hepsinin en öncesinde sözü en iyi söyleyebilme sanatı yatmaktadır. Şiir de sözün en iyi söylendiği, ahenk içerisinde ifade edildiği, sanatın zirve formlarından biridir.” dedi.

Ahengin, insanın ve kainatın yaradılışının aslı olduğunu aktaran Numan Kurtulmuş, şöyle devam etti:

“Kainatın yaradılışında, insanın yaradılışında yüce yaratıcının, Cenabı Allah’ın bizlere bahşettiği ve öğrettiği en önemli hususlardan birisi de bu ahenktir. Ahenk, sadece fiziki olarak insanların vücut yapısının en iyi şekilde olması, dünyanın en güzel şekilde yaratılmış olması değil, aslında kainatın yaradılışında da insanın yaradılışında da şiirsel bir dengenin olmasıdır. İşte bu çerçevede medeniyetler, sözlerini güçlü olarak ortaya koydukları takdirde güçlü bir şekilde yollarına devam ediyorlar.”

“Topkapı Sarayı’nın restorasyonuna cebimden para eklerdim”

Ekrem Hakkı Ayverdi, ölümünün 30. yılında, Suna ve İnan Kıraç Vakfı İstanbul Araştırmaları Enstitüsü’nde (İAE) açılan bir sergiyle anılıyor. Mimarlık, koleksiyonerlik ve restoratörlük olmak üzere Ayverdi’nin üç yönünü ele alan “Ekrem Hakkı Ayverdi, Mimarlık Tarihçisi, Restoratör, Koleksiyoner” adlı sergide, onun restorasyon projelerinden, koleksiyonundaki eşsiz hat sanatı örneklerine kadar pek çok eser yer alıyor. 

 

 

Beyoğlu Tepebaşı’ndaki Suna ve İnan Kıraç Vakfı İstanbul Araştırmaları Enstitüsü’nde (İAE) geçen hafta açılan sergi, kültürümüzü merak eden herkesi ilgilendiriyor ama Fatihlileri daha yakından ilgilendiriyor. Dikkatli semt sakinleri, Fatih’in ana caddesinde ya da Koyunbaba Parkı’nda Ayverdi soyadına mutlaka rast gelmiştir. Peki Fevzipaşa Caddesi’ndeki müze ev hiç dikkatinizi çekti mi? Kapısındaki tabelada “Bu evde mütefekkir-yazar Samiha Ayverdi ve ailesi yaşadı.” yazan o evin mimari ve içindeki sanat eserlerinin, kıymetli eşyaların sahibi, abisi yazar Ekrem Hakkı Ayverdi idi. Her gün önünden geçtiğiniz evdeki nadide eserleri orada görmek mümkün değil ama 28 Mart 2015’e kadar İAE’de ziyaret edebilirsiniz.  Devamını oku...

İstanbul'un Osmanlı kimliğini yok eden Henry Prost’u tanıyalım

İstanbul'un Osmanlı kimliğini yok eden Henry Prost’u tanıyalım

Fransız mimar ve şehircilik uzmanı. 1902 de yüksek mimarlık okullarından mezun olmuş, öğrenciliğinde “roma büyük ödülünü” almış. asıl çalışmalarını roma da kaldığı beş yıl zarfında gerçekleştirmiştir. bu süre zarfında da Ayasofya’nın da içinde bulunduğu tarihi anıtların rölöve ve arkeolojik çalışmalarını gerçekleştirmiştir. İstanbul’un Bizans anıtlarını da içeren bu ön çalışmaları post’un İstanbul’a olan ilgisini arttırmıştır.

1936 yılında Atatürk’ün daveti üzerine Türkiye’ye gelmiştir. “istanbul’un nazım planı” nı uygulamakta görevlendirilmiştir. 1937 de hazırlamaya başladığı raporlarını 1939 da tamamlamış ve hükümetten onay almıştır.

Şimdi bu raporu inceleyelim çok masum görünen bu raporların önerileri ne yöndeydi. Prost sözde kentin kendisine özgü dokusunu koruyacak, tarihi yapıları koruyup yeni yerleşim alanları oluşturacaktı. Sözde diyorum çünkü post sadece Bizans yapılarını korumaya yönelik çalışmalar yapmıştır.

Prost, ilk darbeyi Saraçhane- Unkapanı arasına vurur. prost, eski Paris yerleşimlerini yıkıp yeni bulvarlar açan Haussman’ın geleneğinden gelen bir fansızdı. onun içinde “ sur içi İstanbul’unda Osmanlı kimliğini ve çevre ölçeğinin dikkate almadan meydan ve bulvarlar açmakta” sakınca görmedi. post, bütün dünya kentlerinin metro ya  yöneldiği yıllarda İstanbul’u otomobil yollarıyla donatmakla ısrarlıdır. zira bu bahaneyle minare ormanı şehri budayacak ve Bizans eserlerinin ortaya çıkaracaktır. nitekim Atatürk bulvarını açarken pantokrator’un yanından valens (bozdoğan) kemerinin altından geçerek onları değerlendirmiş ama aynı güzergâhtaki camii, medrese, konak ve çeşmelerin üzerinden geçmekte sakınca görmemiştir.

LONDRA İZLENİMLERİM / Hatice SELVA

LONDRA  İZLENİMLERİM

Hatice SELVA

Londra yatay bir şehir. İstanbul'la mukayese edecek olursak, İstanbul'un yedi tepesi ve koca binalarıyla dikey bir şehir olduğunu düşünürüz. Orada gezerken ise devletin, kendi değerlerini(!) ve halkını önemseyen bir devlet olduğu bariz dikkat çekicidir. En kenar mahallelerden tutun şehrin en merkezine kadar bir istikrar hakimdir. Bazı binalar çok eskiden yapılmış olmasına rağmen insana sağlamlık hissi vermekte. Yeni yapılan binalar ise şehrin dokusunu, estetiğini bozmadan, tarzı tek tip olmasa da geçmişle uyumlu, ahengi bozmadan, kaliteye dikkat edilerek yapılıyor. Buna rağmen gezdiğiniz yerlerde birşeylerin eksikliğini hissedersiniz yine de: Şehir ruhsuz gibi...

Aksine bizim mahallelerimizden ise hayat fışkırır sanki. Onlarda Yaşanmışlık var. Küçüklü büyüklü  evlerimize annenin (dişi kuşun) ruhu yansımıştır. Yuvasını ilmek ilmek dokumuştur sabrıyla, sevgisiyle, emeğiyle. Orada hissedemezsiniz bunu. Pansiyon misali yatılıp kalkılan evlerde aile olmanın getirdiği yaşanmışlık yok derecesine az.

Bolca müze var şehirde. Her biri kendi kategorisinde çok zengin ve donanımlı. Hakkıyla gezmek istediğinizde bitirmek çok zor. Bir resim müzesini gezerken, çok eski tarihlerde yapılmış olan resimlerin bu güne kadar korunabilmiş olmasına, resmi yapan sanatçıların yeteneklerine şaşırır, ve bu sanatçıların yaşadıkları toplumun kültürüne, tarihine yabancı olmadıklarını düşünürsünüz. Tarihi resmetmişler adeta. Hz. İsanın hayat hikayesi en ince detaylara kadar resimlere nakşedilmiş. Öyle ki resmin tek başına yeterli olduğunu, hayatta söz ve yazı olmadan da bir şeyler anlatılabileceğini düşünürsünüz. Yüzyıllar öncesinde yaşamış toplumların giyim tarzı, yaşam biçimi, tarihi ve kültürü hakkında ipuçları veriyor bu resimler. Çağlar öncesi teknolojiyi, malzemeyi, kabiliyetleri düşünürken bu günle mukayese ediyorsunuz ister istemez.

British Museum’u gezerken mısır mumyalarının, lahitlerinin çeşitliliği şaşırtır sizi. Bir tek Piramitleri taşıyamadıkları için sergileyememişler diye düşünürsünüz bir an. Oysa, başta Mısır olmak üzere diğer ülkeler -Türkiye dahil- kendi değerlerini koruyamamışlar mı, önemsememişler mi? Düşündürücü...